خشت اول

« بخوانید »

البته آب ریخته را نتوان به کوزه باز گرداند ، اما قانونى هم تدوین نشده که فکرش را منع کرده باشد .

 اگر عمر دوباره داشتم ، می کوشیدم اشتباهات بیشترى مرتکب شوم . همه چیز را آسان می گرفتم . از آنچه در عمر اولم بودم ابله تر می شدم .

فقط شمارى اندک از رویدادهاى جهان را جدى می گرفتم .

 اهمیت کمترى به وضع ظاهریم می دادم . به مسافرت بیشتر می رفتم .

 از کوههاى بیشترى بالا می رفتم و در رودخانه هاى بیشترى شنا می کردم. بستنى بیشتر می خوردم و اسفناج کمتر. مشکلات واقعى بیشترى می داشتم و مشکلات واهى کمترى .

 آخر من از آن آدمهایى بوده ام که بسیار مُحتاطانه و خیلى عاقلانه زندگى کرده ام ، ساعت به ساعت ، روز به روز. 

 اما اگر عمر دوباره داشتم از این لحظات خوشی بیشتر می داشتم . آخر من هرگز جایى بدون یک دَماسنج ، یک شیشه داروى قرقره و مسواک ، یک پالتوى بارانى و یک چتر نجات نمی رفتم . اگر عمر دوباره داشتم ، سبک تر سفر می کردم .

 اگر عمر دوباره داشتم ، وقتِ بهار زودتر پا برهنه راه می رفتم و وقتِ خزان دیرتر به این لذت خاتمه می دادم .

 از مدرسه بیشتر جیم می شدم . گلوله هاى کاغذى بیشترى به معلم هایم پرتاب می کردم .

 دوستان بیشترى به خانه می آوردم .  دیرتر به رختخواب می رفتم و می خوابیدم .

 بیشتر عاشق می شدم . به ماهیگیرى بیشتر می رفتم .

 شادی بیشتری می کردم . سوار چرخ و فلک بیشتر می شدم . به سیرک بیشتر می رفتم .

 در روزگارى که تقریباً همگان وقت و عمرشان را وقفِ بررسى وخامت اوضاع می کنند ، من بر پا می شدم و به ستایش سهل و آسانتر گرفتن اوضاع می پرداختم .

 زیرا من با ویل دورانت موافقم که می گوید : « شادى از خرد عاقلتر است. »

 (برگرفته از قطعه کوتاه « اگر عمر دوباره داشتم» دان هرالد )